Webmisstress

don't you wanna know more?

Afflifiates

Wanna be My friends?

Credits

Respect me then,

Miscelannious

loving random thingy

Sunday Horror

Wednesday, February 08, 20063:19 AM 0 Comment(s)

**Message of the day**

Piliin ang mga taong tatabihan kung ayaw mong layuan ka ng crush mo

**Song of the day**

Bakit Ngayon ka Lang

Ngayon lang ulit ako nakaupdate after ten years na naman. It's like napaka hectic ng sked ko and hindi ako makapagpost. Actually madami na rin akong nagawang entries pero parang they're not good enough para ipakita sa mundo. just like this one. Another one of my "crap" things, as usual. anyway, back to the main subject why i decided to write this.. last Sunday nagsimba kami sa Mt. Carmel Church sa P6 nung mga 6 pm. Ako lang tsaka sis ko and hindi kasama mama ko kasi masakit daw ulo niya kaya solo flight na naman kaming magkapatid. Parang ang daming tao pa nung araw na yun sa simbahan siguro dun lang nila nalaman na nagmimisa din sa 6pm yung bagong parish priest. So dumagsa na silang lahat nung gabing yun. eh, ako naman tinamaan ng katamaran na mkipagsiksikan sa loob nung papasok na so we've decided na mag stay na lang sa labas ng church, dun sa mga upuan sa labas and doon na lang magstay tutal maririnig din naman naming yung misa kasi may mga speakers sa labas ang hindi naman malayo yung altar. So, pumayag naman sister ko and yun yung first time namin ever na magmisa sa labas mismo ng simbahan. naguilty talaga ako kasi hindi naman kami nagsisimba sa labas pero wla na rin naman akong magagawa since nag start na yung misa. Then sa tabi ko (sa right) sister ko then sa left some unknown guy (nakared cia, with thick hair and beard, real haggard talaga ang dating). I was feeling cozy na sa kinauupuan ko kasi ang lamig pala sa labas and okay lang naman (maliban sa mga maiingay na batang nagtatakbuhan). Then suddenly out of nowhere, prang nag burst lang sa lupa, dumating siya.. /OMG. [insert song "bakit ngayon ka lang"] I nearly dropped dead when i saw him. Nkita rin niya ako pero sana hindi niya napansin ang aking "glittering with desire look" ((YUCKIIIEEE)) joke lang un. Anyway, hindi naman talaga kapnsin pansin yung eh, who am i anyway? Just some random churchgoer na lagi niang nakikita. WELL..NO BIG DEAL (bleeding heart) So, kasama pala nia ang buo niyang pamilya (mother, father, older brother and two younger sisters) magkakamukha talaga silang lahat. So, cia nakasuot cia ng blue shirt na may collar and white strips sa taas, naka sandals na yellow and maong. Ang tangkad niya sobraaa.. as in nawawalis na niya yung ceiling ng simbahan (joke). he was walking down the aisle tlaga towards us and i thought, for a very brief moment, that he'll take my hand and we'll dance together against the light that spatters heaven above, with the smells of flowers that blooms in springtime. And na dump ang buo kong pangarap sa mukha ko ng maupo cia sa tabi nung guy na nakared. HAA..sana na lang wala yung malaking obstacle sa tabi namin. so near, yet so far... Unlike nung lagi ko siyang natitignan nung nagsasakristan na cia, hindi ko man lamang cia ma take na tignan kasi feeling ko pag tumingin ako makikita niya akong tumitingin (feeling naman cia eh no). pero kahit na! I definitely don't trust my facial expression that time. feeling ko ibi-betray ako ng mukha kong to e.. what a hopeless life talaga. So i stayed like that the whole time. Listening intently on the sermon and at the same time dying to look around and get a glimpse of him. though i swear hindi ko tlaga binalak yun. i felt guilty talaga by then because of thousands of things na umadar sa utak ko ng biglaan. /e5... ano ba to.. Then suddenly nang humangin bigla akong napatigil. isang kakaibang amoy ang nasagap ng olfactory nerves ko. That's when i looked around, grateful na sa iba cia nakatingin, and my eyes fell on the guy-in-red beside me. Bingo. Tumingin ako sa kapatid ko "Sister.." sabi ko lumalaki mata ko. Tumingin din cia sa kin then sa red guy. "Siya ba yung... yung...?" I nodded. Yes, he's the guy with the "weird" smell and all that. And i definitely know na alam din nia (yung guy in blue) na yung guy-in-red ang nagpapalaganap ng masamang balita. That's when i asked my sister kung pwede palit kami ng upuan. well, asa naman ako d ba!??! so, i moved away na lang ng konti so as not to offend the guy-in-red. Then yung guy-in-blue tumayo na rin sa wakas after nung homily and lumipat sa dulo. doon nagwakas ang panaginip ko and nagising na rin ako. All through out ng misa wala na talaga akong naisip maliban dun sa pagsimba. Once again, before that guy in blue came shattering my freakin' peaceful like, naalala ko na nasa simbahan ako and kung ano ang purpose ko kung bakit ako nandun. Nagdasal ako without thinking of anything else. i asked for forgiveness for my weakness on such "tukso" things around. Then after nung misa umalis na kami as if nothing mattered. as if wala kaming nakitang ibang tao. I don't know what happened. parang feeling ko nagaarte na naman ako and nawating wating. ewan ko.. ang weird tlaga. i half expected to dream about that encounter but thank goodness hindi ko cia napanaginipan. It's as if i am praying silently to throw the image away. Nakakainis lang din kasi parang ang napapakita ko e "it's something of outmost importance" pero wla naman tlaga. Nakakainis. Ang weird no? but one thing for sure, i definitely felt numb after that.